سلام به لحظه‌ی حال…

به دلی که شکست ولی باز می‌تپه

به تویی که با همه‌ی سختی‌ها، هنوز روشن موندی…

خدایا شکرت،

برای این مسیر کند، ولی سازنده

برای اشک‌ها، لبخندها، اشتباه‌ها

که همه‌شون منو می‌سازن، نه می‌سوزونن

امروز رو زندگی می‌کنم، نه برای تأیید کسی

فقط برای خودم… برای روحم… برای نوری که از تو میاد.

و می‌دونم…

مسیر شاید تاریک باشه

اما نور تو همیشه کافیه برای یه قدمِ دیگه.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟
نظری بدهید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *